Tammies leven: januari 2022 startte met oesters
Even rustiger aan…
Nog moe van de drukke decembermaand heb ik de eerste weken van januari bar weinig gepost, weinig gekookt en vooral wat minder gemoeten van mijzelf. December is een drukke maand wat betreft koken voor de blog en voor familie en vrienden, plus ik deed veel posts op Instagram. Super leuk, maar ook heerlijk om daarna even minder te moeten. Lekker minder plannen en even ‘ont-moeten’.
Tripje naar België
Wel gingen we een dagje naar België. We lunchten daar heerlijk bij Taverne Oud Gemeentehuis in Bornem, waar ze een ongelofelijk drukke en volle menukaart hebben, maar ook ongelofelijk lekker kunnen grillen. Die Belgen kunnen wel koken zeg! Het restaurant staat bekend om hun goede vlees van de grill, dus ik ging voor Griekse lamsspiezen en vriendlief voor een steak mét verse Bearnaisesaus. Als een restaurnt verse Bearnaisesaus serveert weet je dat het goed zit. Heerlijke dikke frieten met Belgische mayo ernaast, echt genieten!
Gezinsuitbreiding
Waarom nou helemaal naar Bornem, een klein plaatsje in België? We gingen ons nieuwe gezinslid daar ophalen! Een superlief half Perzisch poesje uit het asiel, helemaal vanuit Egypte, wachtte daar op ons. Ze zat bij een lief opvanggezin en wij kwamen haar ophalen om een forever home te geven. We noemen haar…. Vino. Past goed bij onze andere poes: Sushi 😉 Sushi en wijn is een topcombinatie, toch? Ik vond het overigens wel heel erg spannend, zou het wel klikken tussen die twee? Wat nou als ik Vino toch weer weg moest brengen omdat Sushi haar niet accepteert? Maar daar kom je maar op 1 manier achter en dat is door het te proberen. Daarbij werd ik geïnspireerd door Vivian Hoorn, om te adopteren in plaats van te shoppen. Er zijn zoveel diertjes op de wereld die nog op een thuis wachten. Lieve Vino heeft veel meegemaakt en is ondanks dat de liefheid zelve. Ze wil alleen maar spelen, geaaid worden, bij je liggen en eten.
Hoe ging dat dan tussen die twee?
Vino heb ik dus vanwege haar karakter uitgekozen (en ook een beetje omdat ik stiekem langharige katten geweldig vind). Ik las Vino’s verhaaltje via organisatie Katten van de Nijl en voelde er ‘iets’ bij. Ik kan het niet precies omschrijven, maar ik had er vertrouwen in dat met dit katje het zou lukken met Sushi. Vino heeft een heel lief karakter en is erg rustig, ze is geen dominante kat. Daarnaast hebben we een rustige introductie gedaan. Eerst hielden we de katten een aantal dagen gescheiden, maar we lieten ze wel wennen aan elkaars geur etc. Vervolgens kamers wisselen en zo elke dag een stapje verder. Nu leven ze samen zolang wij thuis zijn en binnenkort kunnen we (hopelijk) met een gerust hart te deur uit als die twee samen zijn. Onze Sushi is reuze nieuwsgierig, maar vind het ook erg spannend en is soms bang. Blazen en grommen hoort er dan ook bij.
En Vino? Die huppelt er gewoon rustig doorheen en laat het allemaal gebeuren. Op het moment dat ik dit schrijf liggen ze steeds iets dichter bij elkaar, wel nog oren gespitst en aftastend, maar geen agressie. Het duurt dus even, eerder maanden dan weken, dus engelengeduld is echt wel vereist. Maar ik heb er nu alle vertrouwen in dat Vino gezellig bij ons kan blijven wonen en ze dadelijk dikke vriendinnen is met Sushi.
Ook nog een hondje erbij
En inmiddels zijn we bezig met de volgende stap. Vino introduceren aan Floor, onze zwarte labrador. We hebben Floor deeltijd, dus 2 weken hier, 2 weken bij haar moeder. Vino kon eerst 2 weken wennen zonder hond, maar nu moet ze er toch echt aan geloven 😛 En ze vindt het doodeng met zo’n grote zwarte hond. Inclusief diarree en stress kots op ons witte kleed 😉 Zou het ook zo voelen als je een baby hebt? My god, soms is het echt een hoop werk al die dieren in de gaten houden, maarja we doen het gewoon. Gelukkig is Floor rustig, ze is tenslotte al 12 en niet onbelangrijk: heel lief, dus ook dat komt met veel tijd en wennen vast goed.
Tante Cor
Wijn en cursussen
