Wijn-spijs tips Maltese wijnen

 

 

Tijdens onze vakantie sliepen we op meerdere plekken. Zo verbleven we ook een paar nachten op het eiland naast Malta: Gozo. Gozo is onderdeel van Malta, (Malta is eigenlijk een archipel van meerdere eilanden) en het groene eiland is ongerepter en mooier dan Malta, vind ik persoonlijk. Heerlijk om na de drukke badplaats San Giljan (Malta) even de rust op te zoeken op Gozo.

 

 

Voor mij onbekend, maar Malta heeft dus gewoon twee inheemse druivenrassen. Dit zijn de witte Girgentina en de blauwe Ġellewża (spreek uit: dzjèh-loo-zaa). Girgentina is het meest aangeplante witte druivenras van Malta. Je krijgt er zachte, lichte en fruitige wijnen van met een laag alcoholgehalte en milde zuurgraad. De girgentina is er veel als monocepage (wijn van één druivenras), maar wordt ook vaak gemengd met chardonnay om wat vollere en diepere wijnen te krijgen. Je ziet op Malta trouwens sowieso veel Chardonnay terug. Daar zijn ze zeker fan van op het eiland.

 

De Ġellewża is na de girgentina het meest aangeplante druivenras op Malta. De naam komt uit het Arabisch en is het Maltese woord voor hazelnoot. Denk nu niet dat de wijnen naar hazelnoot smaken, daar heeft het niets mee te maken. De ġellewża is vrij klein, dus waarschijnlijk is de naam een verwijzing naar de vorm van de kleine druif. Van ġellewża worden lichte rode wijnen gemaakt met veel aroma’s van rood fruit, zoals onder andere kers en pruim, maar er worden ook fruitige rosés van gemaakt.

 

Het wijn- en spijs diner vond plaats bij Maldonado Bistro. Een gezellig restaurant in het hoofddorpje Victoria, waarbij je in mooie ruimtes onder oude architectonische bogen dineert. Boven het restaurant, waarbij je eerst een rond trapje op moet, beetje Frans bistro idee, zit een grote ruimte met open keuken die speciaal is ingericht voor het wijn- en spijs diner. De vrolijke eigenaar George vertelt je daarbij graag over zijn restaurant, het eten en de wijnen. Geef de man een dubbeltje en hij praat zo een uur vol 😉 Heel leuk om zo hartelijk ontvangen te worden! 

 

Nadat de andere gasten ook aan tafel zaten, konden we starten. Daarvoor heb je ook genoeg te zien, want de kok is al lekker bezig in de open keuken. We zaten trouwens met een heel werelds gezelschap aan tafel, met andere stellen uit Singapore, Denemarken, Schotland en Duitsland. Leuk clubje zo! 

 

We startten met de Marsovin ‘La Torre’ IĠT Malta, een witte wijn gemaakt van 100% girgentina. Deze wijn heeft het generieke IĠT Maltese Islands (Indikazzjoni Ġeografica Tipika IĠT) label en is de goedkoopste wijn van de proeverij. George vertelde namelijk dat je deze wijn voor nog geen 5 euro in de supermarkt kan kopen, maar dat de smaak-kwaliteit desondanks erg goed is en hij ons graag deze wijn laat proeven die volledig van girgentina gemaakt is. Ik vond dit een heerlijke frisse wijn, met wat meloen en citrus en zou deze thuis ook zeker schenken als borrelwijn.

 

De tweede wijn -en mijn favoriet van de witte wijnen- is de Tal-Massar ‘Tanit’ gemaakt van de vermentino druif. De druiven worden verbouwd op Gozo en de wijn wordt daar ook gemaakt, maar de druif vermentino komt oorspronkelijk uit Italië. Deze wijn draagt een label met iets strengere eisen dan de IĠT, namelijk de DOK-herkomstbenaming (Denominazzjoni ta’ Oriġini Kontrollata DOK) voor de DOK Gozo. Je proeft veel peer, perzik en groene appel en de zuurgraad is precies goed. Een wijn die zowel bij het eten past als bij het aperitief.

 

We aten er salmorejo bij, een koude tomatensoep. In Spanje zag ik het vaak, want het lijkt erg op gazpacho, maar is toch net weer anders. De salmorejo, afgemaakt met tomaten granita, zwarte olijven, basilicum en crème van Parmezaanse kaas, was lekker fris en paste daarom perfect bij de twee witte frisse wijnen. 

 

Een aardappel, op drie verschillende manieren bereidt. Saai gerecht? Nee zeker niet. Het gerecht is ontstaan uit de restjes van de koelkast, hier niet onbekend als ‘rondje koelkast’ zoals mijn overleden schoonvader het altijd zo mooi zei, maar staat nu gewoon op de kaart bij de bistro. De Hasselback aardappel is eerst gekookt in kippenbouillon, daarna geroosterd in de oven en tot slot nog met boter gebakken in de pan. Vervolgens wordt ‘ie afgemaakt met Romesco saus, witte ansjovis in het zuur, crumble van gebakken kippenhuid en tonijnkaviaar. Heerlijk! Weet niet of ik dit gerecht zelf had besteld als ik in het restaurant had gegeten, maar positief verrast was ik zeker. Wist je trouwens dat heel veel van onze aardappelen in Nederland van Malta komen?

 

Erbij dronken we de ‘Blanc de Cheval’ Chardonnay DOK Gozo van wijnhuis Marsovin (hetzelfde wijnhuis als de eerste wijn). Een heerlijke volle chardonnay, maar zonder het botertje, want unoaked en daardoor heel fris met een hoge zuurgraad.

Ook dronken we de Delicata – Gran Cavallier, Sauvignon Blanc DOK. Deze tropische en zeer florale witte wijn doet denken aan de geur van een Nieuw-Zeelandse Sauvignon Blanc, maar dan zonder het gras. Voor een Sauvignon heel vol en sterk van smaak, echt een eetwijn. Die volle smaak komt door de macération pelliculaire, een moderne techniek bij de vinificatie van witte wijn. Gekneusde witte druiven worden een aantal uur, bij lage temperatuur en luchtdicht afgesloten, geweekt in de most, zodat er extra geur- en smaakstoffen vrijkomen uit de schil. Persoonlijk vond ik dit de minst lekkere witte wijn. 

 

Door naar de rosé en rode wijnen! Alvast de spijs tip: de wijnen combineerden we met geroosterde varkensmedaillons, puree van pruim en rooibos, remoulade van selderij en buikspek met nduja en amandelkruim. Erbij onze eerste en laatste rosé van de proeverij.

 

Rosé wordt gemaakt op Malta, maar niet veel. Puur om de reden dat het hartstikke trendgevoelig is. Soms zijn er zomers waarin iedereen rosé wil bestellen en zo gaan er twee zomers voorbij waarin bijna niemand rosé drinkt. Daarom is het niet zo populair om te maken onder de wijnmakers op Malta. Gelukkig konden wij er wel een proeven. De Meridiana ‘Fenici’ DOK rosé van de druiven merlot en cabernet sauvignon. Een levendige, flink roze wijn, waarin je heel duidelijk fruitige smaken van aardbei en kers proeft. Zeker een top rosé voor volgende zomer!

 

Tijd voor de rode wijn en tegelijk ook de favoriet (van de rode druiven) van vriendlief en mij, de ‘1919’ DOK van wijnhuis Marsovin, volledig van de ġellewża druif gemaakt. Wat een topper van een fruitige en zachte rode wijn! Niet zo gek dat ik dit een topper vind, want de wijn is namelijk gemaakt op dezelfde manier als hoe Amarone wordt gemaakt. Dit doen ze door de druiven een paar weken in de zon te drogen voordat ze geperst worden. Hierdoor krijg je hele fruitige, krachtige en volle wijnen. Je proeft de rijpe tonen van amarenekersen, chocolade en tabak dan ook goed terug. De naam “1919”, staat trouwens voor het oprichtingsjaar van wijnhuis Marsovin. Na de wijnproeverij hebben we de ‘1919’ nog een paar keer besteld als we hem op de wijnkaart tegenkwamen in een restaurant. Echt een topper! Leuk weetje: de achterkant van het fleslabel is ieder jaar anders. Ieder jaar maakt een andere kunstenaar een ontwerp voor de achterkant. 

 

De laatste rode wijn was de San Niklaw Estate ‘Dispatch’ DOK van sangiovese en mourvedre druiven. Een wijn die even gerijpt is op eikenhout en daardoor een hele volle en rokerige smaak krijgt en een mooie robijnrode kleur. Je ruikt venkel en donkerrood fruit. Ook een heerlijke wijn, vonden wij. Minder een doordrinker zoals de 1919, maar een wijn om de hele avond van te genieten. Grappig weetje: de wijn komt van een kleine wijnmakerij in Zejtun die heel weinig wijnen per jaar produceert.

 

Helaas maakt Malta de wijnen vooral voor Malta zelf.. Ze produceren niet zoveel als de geijkte wijnlanden en exporteren daardoor ook weinig wijn. Ik heb uiteraard al even gezocht voor jullie (en voor mezelf :p) en helaas kan je de 1919 wijn dus (nog) niet bestellen in Nederland. Zo jammer 🙁 Wil je specifiek deze wijnen proeven, zul je toch echt zelf op vakantie moeten naar Malta. 

 

De laatste wijn-spijs pairing was een overheerlijk frangipane van vijg en pistache, met een bolletje Chantilly room. Hierbij een eigengemaakte versterkte wijn. Zonder label, dat is altijd gevaarlijk 😉 De versterkte wijn is gemaakt zoals Port ook gemaakt wordt. Deze wijn, geoogst en geproduceerd in Gozo, is een blend van cabernet sauvignon uit Xaghra en sirakuzan uit Gharb. Helaas kan ik door de afwezigheid van het label niet veel meer vertellen over deze wijn, behalve dat ik deze wijn toch wel voelde de dag erna en dat ‘ie erg lekker was bij het dessert 😛 

 

 

Al met al hebben wij een heerlijke en gezellige avond gehad! George heeft ontzettend veel verteld en was zowel sous-chef, gastheer en wijnproever. Ook na de tasting en het diner deed hij niet zuinig met de wijn en mochten wij de wijnen die we het lekkerst vonden doordrinken. Als je dus in Malta bent en je gaat naar Gozo, zeker boeken! Ik vond nog een leuke experience blog van een mede-foodie, die net weer andere gerechten at tijdens de winetasting. En hopelijk heb ik jullie een beetje kunnen inspireren met deze wijn-spijs tips Maltese wijnen.